Mickiewicz, przesyłając Czeczotowi tekst Upiora przy liście z 8/20 lutego 1823, na ostatniej stronie autografu tuż pod zwrotką końcową dopisał parę słów: Wiersz do malarza i Hymn do młodości pokazać Joachimowi z ostrzeżeniem, że były w cenzurze; ostatni może coś odmieniwszy mógłby przejść." ("Pamiętnik Literacki." Oda do młodości Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe do ulubionych gatunków epoki należą: dramat romantyczny - gatunek dramatyczny ukształtowany w dobie romantyzmu w opozycji do reguł dramaturgii klasycystycznej (m.in. odrzucenie zasady trzech jedno-ści, luźność kompozycyjna, synkretyzm) i w nawiązaniu do doświadczeń dramatu szek-spirowskiego. Oda do rozpaczy, wiersz niewiele mający wspólnego z klasyczną odą, pochodzi z tomu Poezje wybrane, który ukazał się w 1979 roku. Tytuł wiersza nawiązuje do gatunku ściśle sformalizowanego, wiersz Twardowskiego ma tymczasem nieregularną budowę. Zrywa z klasyką tego gatunku lirycznego. Pamiętając choćby słynną Odę do młodości Adama Mickiewicza wiemy, że ody powinny Ody w ich wykonaniu przybierały najczęściej formę panegiryku okolicznościowego, np. Oda „Balon” Naruszewicza opiewała lot balonem. W literaturze powszechnej przedstawicielami tego gatunku byli Nicolas Boileau, Wolter czy Aleksander Pope. Romantyczne ody tworzyli natomiast Adam Mickiewicz (słynna „Oda do młodości”) czy Juliusz Adam Mickiewicz "Oda do młodości". "Oda do młodości" to młodzieńczy utwór Adama Mickiewicza. Napisany został w Kownie w 1820 roku. Wówczas to Adam Mickiewicz studiował, dużo się uczył, działał w organizacjach młodzieży wileńskiej. Wirtualnym odbiorcą dzieła miała być młodzież z Towarzystwa Filaretów i Związku Filomatów. Oda do młodości. Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem. W rajską dziedzinę ułudy: Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem. I obleka w nadziei złote malowidła. Niechaj, kogo wiek zamroczy, Również Adam Mickiewicz w swoim utworze "Oda do młodości" oraz Adam Asnyk w wierszu "Do młodych" kreują obraz młodości i stosunku jej przedstawicieli do czasów wcześniejszych. "Oda do młodości" - manifest młodych. Właśnie z takim określeniem można się spotkać najczęściej. I słusznie. "Oda do młodości" to właśnie taki Oda do młodości powstała w grudniu 1820 r. i jest utworem łączącym jeszcze elementy poetyki klasycystycznej i myśli bliskie ludziom Oświecenia z cechami charakterystycznymi dla nadchodzącego już przełomu romantycznego. Mickiewicz sięga po typowo klasycystyczny gatunek, jakim jest oda. Oda do młodości - Adam Mickiewicz. Utwór Adama Mickiewicza pod tytułem "Oda do młodości". Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem. W rajską dziedzinę ułudy: Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem. I obleka w nadziei złote malowidła. L97n. Oda do młodości LyricsBez serc, bez ducha, — to szkieletów ludy!Młodości! dodaj mi skrzydła!Niech nad martwym wzlecę światemW rajską dziedzinę ułudy:Kędy zapał tworzy cudy,Nowości potrząsa kwiatemI obleka w nadziei złote malowidła!Niechaj, kogo wiek zamroczy,Chyląc ku ziemi poradlone czoło,Takie widzi świata koło,Jakie tępemi zakreśla ty nad poziomyWylatuj, a okiem słońcaLudzkości całe ogromyPrzeniknij z końca do końca!Patrz na dół — kędy wieczna mgła zaciemiaObszar gnuśności zalany odmętem:To ziemia!Patrz, jak nad jej wody trupieWzbił się jakiś płaz w sobie sterem, żeglarzem, okrętem;Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,To się wzbija, to w głąb wali:Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu!Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby:To samoluby!Młodości! tobie nektar żywotaNatenczas słodki, gdy z innymi dzielę:Serca niebieskie poi wesele,Kiedy je razem nić powiąże młodzi przyjaciele!W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;Jednością silni, rozumni szałem,Razem młodzi przyjaciele!I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,Jeżeli poległem ciałemDał innym szczebel do sławy młodzi przyjaciele!Choć droga stroma i śliska,Gwałt i słabość bronią wchodu:Gwałt niech się gwałtem odciska,A ze słabością łamać uczmy się za młodu!Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze,Ten młody zdusi Centaury,Piekłu ofiarę wydrze,Do nieba pójdzie po sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,Łam, czego rozum nie złamie!Młodości! orla twych lotów potęga,Jako piorun twoje ramie!Hej! ramie do ramienia! spólnemi łańcuchyOpaszmy ziemskie kolisko!Zestrzelmy myśli w jedno ognisko,I w jedno ognisko duchy!Dalej, bryło, z posad świata!Nowemi cię pchniemy tory,Aż opleśniałej zbywszy się kory,Zielone przypomnisz lata!A jako w krajach zamętu i nocy,Skłóconych żywiołów waśnią,Jednem: *Stań się!* z Bożej mocyŚwiat rzeczy stanął na zrębie;Szumią wichry, cieką głębie,A gwiazdy błękit rozjaśnią: —W krajach ludzkości jeszcze noc głucha,Żywioły chęci jeszcze są w wojnie…Oto miłość ogniem zionie,Wyjdzie z zamętu świat ducha!Młodość go pocznie na swojem łonie,A przyjaźń w wieczne skojarzy nieczułe lody,I przesądy, światło ćmiące…Witaj jutrzenko swobody,Zbawienia za tobą słońce![Tekst - Rap Genius Polska]How to Format Lyrics:Type out all lyrics, even if it’s a chorus that’s repeated throughout the songThe Section Header button breaks up song sections. Highlight the text then click the linkUse Bold and Italics only to distinguish between different singers in the same “Verse 1: Kanye West, Jay-Z, Both”Capitalize each lineTo move an annotation to different lyrics in the song, use the [...] menu to switch to referent editing modeAboutOda do młodości to utwór powstały w 1820 roku i uznawany jest za manifest młodego pokolenia, a także miejsce łączenia się dwóch poglądów: romantycznego i oświeceniowego. Przesłanie jakie niesie utwór można wywnioskować już na podstawie samego tytułu, a forma jaką wybrał Mickiewicz jest nawiązaniem do tradycji starożytnej liryki greckiej. Oda to utwór wychwalający ideę, wydarzenie lub czas. Autor w wierszu przeciwstawia sobie dwa światy: dawny świat ludzi oświecenia, których poglądy były zacofane i nic nie warte i nowy świat ludzi młodyych, którzy kierowali się miłością, przyjaźnią i byli nowocześni, chcieli pchnąć świat dalej. Rap Genius dla Początkujących?Jak korzystać z Rap Genius?Jak tworzyć własne wyjaśnienia?Ask us a question about this songCreditsRelease DateDecember 26, 1820Tags Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy: Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem I obleka w nadziei złote malowidła. Niechaj, kogo wiek zamroczy,Chyląc ku ziemi poradlone czoło,Takie widzi świata koło,Jakie tępymi zakreśla oczy. Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy Przeniknij z końca do końca. Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemiaObszar gnuśności zalany odmętem:To ziemia!Patrz, jak nad jej wody trupieWzbił się jakiś płaz w skorupie. Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, To się wzbija, to w głąb wali: Nie lgnie do niego fala ani on do fali; A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu. Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: To samoluby! Młodości! tobie nektar żywotaNatenczas słodki, gdy z innymi dzielę:Serca niebieskie poi wesele,Kiedy je razem nić powiąże złota. Razem, młodzi przyjaciele!... W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; Jednością silni, rozumni szałem, Razem, młodzi przyjaciele!... I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, Jeżeli poległym ciałem Dał innym szczebel do sławy grodu. Razem, młodzi przyjaciele!... Choć droga stroma i śliska, Gwałt i słabość bronią wchodu: Gwałt niech się gwałtem odciska, A ze słabością łamać uczmy się za młodu! Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze,Ten młody zdusi Centaury,Piekłu ofiarę wydrze,Do nieba pójdzie po sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;Łam, czego rozum nie złamie:Młodości! orla twych lotów potęga,Jako piorun twoje ramię. Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy Opaszmy ziemskie kolisko! Zestrzelmy myśli w jedno ognisko I w jedno ognisko duchy!... Dalej, bryło, z posad świata! Nowymi cię pchniemy tory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, Zielone przypomnisz lata. A jako w krajach zamętu i nocy,Skłóconych żywiołów waśnią,Jednym „stań się” z Bożej mocyŚwiat rzeczy stanął na zrębie;Szumią wichry, cieką głębie,A gwiazdy błękit rozjaśnią - W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; Oto miłość ogniem zionie, Wyjdzie z zamętu świat ducha: Młodość go pocznie na swoim łonie, A przyjaźń w wieczne skojarzy spójnie. Pryskają nieczułe lodyI przesądy światło ćmiące;Witaj, jutrzenko swobody,Zbawienia za tobą słońce!